ابن فارض

​ابن فارض ابوحفص شرف‌الدین عمر بن علی بن مرشد بن علی (۵۷۶-۶۳۲ق)، بزرگ‌ترین سرایندۀ شعر صوفیانه در ادبیات عربی است. موضوع بیشتر اشعار او عشق به خداوند است و از این رو به وی سلطان العاشقین لقب داده‌اند. او در مصر زاده شد و به مطالعۀ فقه شافعی پرداخت. سپس راه صوفیان را گزید و بیشتر وقت خود را در وادی‌المستضعفین واقع در کوه دوم از رشته‌کوه‌های المقطم نزدیک قاهره می‌گذراند. ابن‌فارض پس از آن راه مکه را پیش گرفته و در آنجا به سیر و سلوک می‌پردازد و سرانجام پس از پانزده سال به قاهره بازمی‌گردد. مشهورترین اثر او قصیده تاییه کبری است.