احسائی شیخ احمد

​احسائی، شیخ احمد احمد بن زین‌الدین احسائی (۱۱۶۶-۱۲۴۲ق)، معروف به «شیخ احمد احسائی»، بنیان‌گذار مکتب شیخیه است. او در منطقه احساء بدنیا آمد و پس از آموختن قرآن و ادبیات عرب و مقدمات علوم دینی در سال ۱۱۸۶ به کربلا و نجف رفت و در مجلس درس علمای آن روزگار حاضر شد. مبنای اعتقادی شیخیه چهار اصل توحید، نبوت، امامت و رکن چهارم بود. آنان معاد و عدل را در زمره اصول دین نمی‌شمردند و در عوض به رکن چهارم یا باب امام زمان اعتقاد داشتند. او همواره در کتب و سخنان خویش با دانشمندان ، عالمان ، مردم و مریدان خویش به نزدیکی زمان ظهور قائم موعود تاکید می کرد. مکتب شیخیه و فلسفه شیخ احمد احسائی دراصول معاد، معراج، مقام امامان شیعه و... با نظریه اکثر علما مغایرت داشت و گاه می‌شد که تصادم افکار به جنجال و هیاهو می‌کشید، چنانچه دراحوال شیخ احمد احسائی می‌خوانیم که در قزوین ملا محمدتقی برغانی اورا تکفیر کرد ودر مجلس میهمانی حاکم قزوین از او رو برگردانید.