علم جبر و مقابله

​جبر یکی از مهم­ترین شاخه­های ریاضیات دورۀ اسلامی به شمار می­آمد؛ دانش یا روشی برای حل معادلات ریاضی که در آن دو طرف مسئله باید به شکلی هم­تراز یا معادل می­شدند و از این طریق معادله حل می­شد. از آنجایی که جبر در حل معادلات از طریق شکستن اجزای معادله و افزودن مقادیری به طرف دیگر انجام می­پذیرد، همواره از آن دانش به «جبر و مقابله» (یا شکستن مسئله و افزودن به طرف دیگر) تعبیر می­شود. دانش جبر یکی از مهم­ترین دستاوردهای روش­های محاسبه در ریاضیات دورۀ اسلامی به شمار می­آید. از جمله مسائل زندگی روزمره که محاسبه آن از طریق مسائل جبری صورت می­گرفت، فرآیند اختصاص سهم ارثیه از مجموع دارایی­های افراد بود.

دانش جبر در دورۀ اسلامی به صورت دانشی بهم ­پیوسته و رو به کمال با تأثیر از آثار و آرای گروهی از بزرگترین ریاضی­دانان دورۀ اسلامی از جمله خوارزمی و خیام پدید آمد. تا قرن دوازدهم هجری همچنان آثاری مهم در حوزۀ این دانش در تمدن اسلامی تألیف می­شد.