علم مناظر نورشناسی (ابصار)

علم مناظرنورشناسی (ابصار)

یکی دیگر از شاخه‌های ریاضیات در طبقه‌بندی علوم دوره اسلامی دانش ابصار است. شاید بتوان واژه ابصار را به نورشناسی نیز ترجمه کرد اما، ترجمه بهتر و دقیق­تر آن رؤیت‌شناسی است؛ دانشی که به بررسی چگونگی دیدن اشیاء در چشم انسان می­پردازد. موضوع نور، دیدن و انتقال شکل اجسام از جهان بیرون به داخل چشم انسان، موضوع بسیار مهمی بوده است که دانشمندان دوره اسلامی و یونان باستان بدان پرداخته‌اند. کوشش دانشمندان دوره اسلامی در جهت توسعه و تکمیل دانش رؤیت‌شناسی آن را به شکلی مستقل درآورد که وابستگی چندانی به آرای دانشمندان یونان نداشت. اما در عین حال همچنان از هندسه‌ای که دانشمندان یونانی بنیاد کرده بودند و بیش از همه اقلیدس که در کتاب اصول خود بدان پرداخته بود، تأثیر گرفته بود. در زمینه دیدن و دیده ‌شدن گروه بزرگی از دانشمندان دوره اسلامی از جمله ابن سینا، یعقوب ‌بن اسحاق کندی، ابن هیثم و کمال‌الدین فارسی به نوشتن آثار علمی پرداخته‌اند که در میان آن­ها نوشته‌های ابن هیثم و کمال‌الدین فارسی به سبب طرح کردن مسائل بسیار جالب و مبتکرانه، اهمیت بسیار دارد. در بین این نوآوری‌ها به ­ویژه می‌توان‌ به آرای این دو درباره چگونگی تشکیل رنگین­کمان (در محل برخورد نور خورشید با قطرات آب در آسمان) و نیز تعیین زاویه شکست نور در برخورد با محیط‌های مختلف از جمله آب اشاره کرد.

نظر شما: