ابوالحسن غفاری (صنیع الملک)

​ابوالحسن غفاری معروف به صنیع‌الملک (۱۱۹۲ کاشان - ۱۲۴۵ تهران)

از نقاشان ایرانی است. وی فرزند میرزا محمد غفاری و از خانواده قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی و عموی محمد غفاری (کمال‌الملک) است.

ابوالحسن غفاری پس از فراگرفتن فن نقاشی در ایران، در اواسط سلطنت محمد شاه قاجار و در سال ۱۲۱۸، به تشویق و مساعدت حسین‌علی خان نظام الدوله مشیر الملک به ایتالیا سفر کرد و چند سال در موزه‌های فلورانس و رم مشغول نقاشی بود.

ابوالحسن خان پس از آموختن و درک هنر نقاشی غرب به سرزمین مادری بازگشت، اما هیچ‌گاه از خاستگاه سنتی و اصیل خود جدا نشد و ترکیبی نوین و شگفتی‌آفرین از طراحی‌ها، نقش‌‌مایه‌ها و رنگ‌‌ها پدید آورد. وی به‌ویژه در صورت‌سازی‌ها و فیگورهای انسانی به شیوه‌ای شخصی دست ‌یافت. اوج هنر وی در شمایل‌سازی است که نشان از ارادت او به خاندان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت (علیهم السلام) است. صنیع الملک با استفاده از تکنیک «پرداز»، آثاری اعجازگونه آفرید. او هم‌چنین با سرپرستی هنری پروژه هزار و یک شب، یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های کتاب‌سازی ایرانی را مدیریت کرد.

وی پس از درگذشت استاد محمدابراهیم نقاش‌باشی در سال اول ۱۲۲۹، عنوان نقاش‌باشی را دریافت کرد. او در سال ۱۲۳۹ به دلیل کوشش‌هایی که در روزنامه دولت عِلّیه ایران نمود، صنیع الملک لقب گرفت.