بلخی حمیدالدین
بلخی، حمیدالدین قاضی محمد بن عمر محمودی (ف: ۵۵۹ ق) معروف به حمیدالدین بلخی از دانشنمدان و شاعران و نویسندگان پرآوازه بلخ است. پدرش از سال ۵۳۶ تا ۵۴۷ قاضی القضات بلخ بود که در ۵۴۷ درگذشت و سلطان سنجر پس از پدر، قاضی القضاتی بلخ را به فرزندش حمید الدین محمد واگذاشت. فلسفه و کلام را خوب می دانست. در فقه و اصول تسلط داشت و با تصوف آشنا بود. قاضی حمیدالدین بلخی به عنوان یک عالم و دانشمند فرهیخته بلخی، وظیفه خود را در مورد آیندگان به خوبی انجام داده و با تألیف و تدوین آثار ، نسل های آینده را از اندوخته ها و تجربیات علمی و ادبی خود بهره مند ساخت. قاضی القضاه خوش نام دیار بلخ در سال ۵۵۹ق بدرود حیات گفت و در زادگاهش بلخ باستان برای همیشه آرام گرفت.