فلاحت

​

سرآغاز تمدن بشر با یکجانشینی و کشف کشاورزی در منطقه‌ای که ایران امروز هم بخشی از آن است (در هلال حاصلخیز یا هلال خضیب)همراه بود. برای کشاورز زمین حاصلخیز، آب کافی و هوای خوب ضروریات اولیۀ زراعت بود و دست یافتن به این منابع و بهترین بهره‌وری از آن نیازمند تجربه‌ای بود که جز با گذشت قرن‌ها حاصل نمی‌شد. ویژگی زمین خوب و راز حاصلخیزی آن؛ پیش‌بینی وضع هوا و بارندگی در سال آتی؛ شناسایی منابع آبی، نحوۀ دسترسی و جاری کردن آن بر خاک؛ شناخت گیاهان، خواص، ویژگی‌ها و نیازهای آن؛ چگونگی نگهداری محصول برای مدت طولانی‌تر؛ شناخت کودها، آفات و بیماری‌ها و در یک کلام هر آنچه برای کاشت، داشت، برداشت، و نگاه‌داشت محصول لازم بود همه جمع‌آوری شد و در آغاز سینه به سینه و سرانجام به صورت علمی و مدون به نام کشاورزی به دست آیندگان رسید و فصل‌هایی از کتاب‌های طبقه‌بندی علوم دانشمندانی چون امام فخر رازی، شمس‌الدین محمد دُنیسری و شمس­الدین محمد آملی را به خود اختصاص داد.

گذشته از ترجمة آثاری از دانشمندان یونانی، مجموعة وسیعی از کتاب‌ها به زبان‌های فارسی و عربی از جمله توسط رشیدالدین فضل‌الله همدانی،‌ قاسم بن یوسف ابو نصر هروی،‌ عبدالعلی بیرجندی و کلانتر ضرابی کاشانی در این زمینه تألیف شدند.