جامی احمد بن ابوالحسن(احمد جام)
جامی، احمد بن ابوالحسن (احمد جام) شیخ الاسلام احمد ابن ابوالحسن جامی نامقی ترشیزی(۴۴۱-۵۳۶ق) معروف به شیخ احمد جام و مشهور به «ژَنده‌پیل» از عارفان دوره سلجوقی بود. مشهور است در جوانی تحولی روحی به او دست داد و به عرفان روی آورد. از مردم کناره گرفت و ۱۸ سال در ارتفاعات نامق و کوهستان بزد گوشه گرفت و به مطالعه در قرآن و تفاسیر و تحقیق در حال عرفاً پرداخت. وی در چهل سالگی به تعلیم و ارشاد و گفتار و نگارش رساله و کتاب پرداخت و ناحیۀ جام (زام) پایگاه حضور معنوی وی گردید و وی نیز به سبب همین حضور دیرپا به شیخ جام ملقب گردید. وی سفرهایی به نقاط مختلف کرد. در این سفرها بود که نفوذی در طبقات مختلف بوجود آورد و مردمانی به او روی آوردند. شیخ جام در ۵۳۶ ق درگذشت و او را در خانقاهش واقع در معدآباد که بعدها به تربت جام شهرت یافت دفن کردند.