میرزا محمدرضا کلهر

​میرزا محمدرضا کلهر به سال 1245 هجری قمری، در میان ایل بزرگ کلهر واقع در ناحیة جنوبی کرمانشاه، دیده به جهان گشود. استعداد خدادادی و میل و رغبتی که به مشق خط داشت سبب شد که پس از مهاجرت به تهران نزد میرزا محمد خوانساری به تمرین و مشق خط نستعلیق بپردازد. معاشرت و مجالست با بزرگانی چون آقا شیخ هادی نجم آبادی موجب می‌شود که تمامی وجودش تجلی فضائل و مکارم اخلاقی شود. میرزا انسانی وارسته بوده و در امانت داری و جوانمردی سرآمد روزگار خویش است و همچنان که در اوج قلة استادی ایستاده بسیار ساده زیست و به‌دور از تجملات با اندک اجرتی که از راه کتابت و تحریر بدست می‌آورد زندگی را می‌گذراند. نقطة عطف زندگی هنری میرزا، مصادف می شود با چاپ سنگی و پیشرفت این صنعت در ایران که کمی قبل از پیدایش مکتب او به‌وجود آمده بود. میرزا خلا حاصله از بروز تحولات و ضایعات ناشی از تهاجم ماشین چاپ را جبران می‌کند.کلهر در این مسیر تحول و تغییر در خط، دست به ابتکار و نوآوری جدیدی می زند و با استفاده ازمجموعة رسوم و تجارب همة پیش‌قدمان و پیش آهنگان توفیق می‌یابد تا با قدری گوش آلود کردن نوک قلم ، شیوه‌ای تازه ابداع کند. نحوة تراش قلم او به‌گونه ای با اغلب خوشنویسان دیگر متفاوت بوده است. میرزا شیب دم قلم را متوسط و گوشت آلود می‌گرفته و تنها کسی بوده که تا آن زمان در فن کتابت خط را چاق می‌نوشت. سرانجام میرزا در اثر بیماری و در سن 65 سالگی چشم از جهان فروبست و وی را در محل آتش‌نشانی میدان حسن آباد فعلی به خاک سپردند.