المقامات _صفویه

تالیف أبو محمد قاسم بن علی بن محمد بن عثمان الحریری البصری ‌(۴۴۶- ۵۱۶ ق) است ؛ وی این کتاب را به تقلید از شیوه بدیع الزمان همدانی در ۵۰ مقامه نگاشته و در تصنع و تکلف از او نیز در گذشته است.مقامات، جمع «مقامه»، قسمی است از اقسام قصص است که با صرف نظر از تکلفات لفظی و معنوی که در آن هدف اصلی است، از جنبه داستانی هیچ گونه ارزش و تنوعی ندارد و مقصود نویسنده از ابداع و انشاء آن این است که بتواند با فراغ بال و وسعت مجال، هر چه بیشتر صنایع لفظی و بدیعی به خصوص سجع را در آن به کار برده و در لغت پردازی و ترکیب سازی، نهایت هنر خود را در فن نثر نویسی به شیوه معمول در این دوره ارائه دهد. از جنبه داستانی، مقامات عبارت است از داستان‌هایی کوتاه و مستقل که تنها وجه ارتباط آن‌ها با یکدیگر راوی واحدی است که شخص معینی را در حالات مختلف وصف می‌کند. هم چنین دانستنی است که نام هر مقامه، ماخوذ از مکانی است که داستان در آن اتفاق افتاده مانند مقامه حلبیه، مقامه موصلیه؛ نسخ سده 11، دارای کتیبه به زر و شنگرف و لاجورد، جدول به زر، عناوین و نشان ها شنگرف، بر کاغذ ترمه در 121 برگ 17 سطری نوشته، جلد اثر میشن قهوه ای ضربی و آستر تیماج سرخ است.