سروستان

​

سرو از جمله درختانی است که بیشترین جلوه را در فرهنگ و ایرانی اسلامی داشته است، از اینرو با نگاهی به آثار متنوع موجود در کتابخانه ها و موزه ها می توان نقش های مختلفی از سرو را در آثار این گنجینه ها مشاهده کرد. سرو درختی است بلند، راست و متقارن، بی‌انشعاب، با شاخه‌های کوتاه و چسبیده به تنه، دارای پایه چوبی کوتاه، غیر مثمر و همیشه سبز که در ادبیات جای آن همیشه بر لب جوی است.

انواع سرو بر سه قسم است: سرو آزاد، سهی و ناز. سرو آزاد راست قامت ، سرو سهی به شکل دوشاخه و سرو ناز به شکل متمایل رشد می­کنند.

جدای از نقش و جلوه ای که سرو در باورهای اساطیری، باستانی و حتا ادبیات و باورهای عامیانه مردم ایران داشته است، همین پیوندهای تاریخی و فرهنگی و ابعاد چندگانه سرو در حوزه فرهنگ سبب شده است تا این درخت نام­آور جلوه ای گسترده و متعدد در هنرهای ایرانی داشته باشد، این جلوه هنری سرو به واسطه آثار ماندگار هنری به کتابخانه و موزه راه یافته است.

نقش سرو در اکثر هنرهای سنتی ایران دیده می­شود . این خود دلیل اهمیت این نقش در میان نقوش طبیعی است که همواره درطول تاریخ ایران بر روی مصنوعات دیده شده است.

همه حضور و جلوه متعدد سرو در هنرهای ایرانی اشارتی ست به تجربه مشترک تاریخی ایرانیان است که به واسطه آثار موجود در گنجینه کتابخانه و موزه ملی ملک در برابر دیدگان قرار می گیرد تا بخشی از خاطره ها و روایت هایی که در پس میراث فرهنگی مردم این سرزمین دوباره دیده و خوانده شود.