زرد روی

​زرد روی (Zinc Yellow)- اطلاعات زیادی از کاربرد این رنگدانه در نقاشی های قدیمی نیست و این رنگدانه زرد به وسیله واکوئلین در پاریس در سال 1809 کشف شد ولی تا سال 1850 میلادی تولید تجاری آن آغاز نگردید. ترکیب اصلی آن، کرومات روی (ZnCrO4) است که به طور مصنوعی با افزودن محلول داغ دی کرومات پتاسیم به محلول سولفات روی تولید می‌شود. این رنگدانه، زرد لیمویی خالص و روشن شبیه کرومات استرنسیم است. این ماده دوام و جسمیت کرومات سرب را ندارد اما سمی نیست و گاز سولفید هیدروژن آن را تیره نمی‌کند و بنابراین آن را برای مصارف خیلی خاص مناسب می‌کند. به دلیل حل شدن سریع آن در آب، کاربرد محدودی پیدا می کند و در اسیدهای ضعیف و اسید استیک حل می‌گردد ولی در برابر قلیاهای ضعیف مقاوم است. تحت تاثیر نور، ثبات خود را از دست داده و در اثر تغییر اکسید کروم، رنگ آن به سبز خاکستری می‌گراید. از آنجا که این رنگدانه در بست‌های روغنی و آبی به خوبی ترکیب می‌شود، جزو رنگدانه های هنری محسوب می‌گردد (جتتنز و استات، 1378، 188).

امام فخر رازی در بخش فلاحت جامع العلوم آورده است که برای دفع علف‌های هرز دائمی و پرزحمت که پس از کنده شدن دوباره جوانه می‌زند تیشه‌ای را از زردروی ساخته با تیزاب آغشته می‌کنند و با آن علف‌های هرز را به‌صورت دائمی ریشه‌کن می‌کنند.

بندی از جامع العلوم امام فخر رازی در نسخه 1393.04.00688/016 کتابخانه و موزه ملی ملک