مهره

​مُهره (burnisher): غالباً از عقیق ساخته می­‌شد و یا سنگ­‌های خیلی سخت و صیقل­ یافته مانند یشم، باباغوری، زجاج، سنگ چخماق، سنگ جزع،... و به روی خطوط طلا و مینیاتور کشیده می­‌شد تا رنگِ بعدی به خوبی بر کاغذ بنشیند و یا بر روی کاغذهای آهارخورده می­‌کشیدند تا به مقاومت و طول عمر کاغذ افزوده گردد و هم­چنین پُرزها و ناصافی­‌های آن نیز از بین برود. روش کار بدین صورت است که نخست، تخته‌ی مهره را صاف و محکم کرده و کاغذ را بر روی آن قرار می‌­دهند. سپس مهره را با فشار ثابت در یک خط به صورت رفت و برگشت حرکت می­‌دهند تا اثر حرکات مهره به هم متّصل باشد و در نتیجه کاغذ صاف و یک‌دست شود.[۱]

۱- قلیچ‌­خانی، حمیدرضا (۱۳۷۳)، «فرهنگ واژگان خوشنویسی و هنرهای وابسته»، تهران: روزنه، ص۲۳۰.