آملی میرحیدر

​آملی‌میرحیدر بهاءالدین سیدحیدر بن علی بن حیدر (۷۲۰-۷۹۴ق) عارف و صوفی و مفسر شیعه دوازده امامی است. وی از نوادگان علویان مازندران است که تبارش به امام زین­العابدین (ع) می‌رسد. میرحیدر، در آمل چشم به جهان گشود و تا میان‌سالی به کارهای دیوانی و دولتی مشغول بود. اما در میانۀ عمر سودای دانش اندوختن در سر گرفت و رهسپار نجف شد و او از تعلیمات دو شیخ بزرگوار، مولانا نصیرالدین کاشانی حلی و شیخ فخرالمحققین محمد حلی استفاده کرد و در سال ۷۶۱ از فخرالمحققین اجازه روایت دریافت کرد و به درخواست او رساله رافعه الخلاف را نوشت و برای مدتی به مکاتبه علمی با او پرداخت.