ابن ترکه

​ابن ترکه صائن­‌الدین علی ترکۀ خجندی/ اصفهانی (۷۷۰-۸۳۰ ق) حکیم، فقیه، شاعر، ادیب و از متألهین و عرفای شیعه بود. اصالت وی از «خجند ترکستان» بوده و لقب «ترکه» به همین علت با نام او همراه شده است. وی مجموعاً ۲۵ سال نزد برادر بزرگش به تحصیل علوم دینی پرداخت و در علوم غریبه تبحر کافی پیدا کرد. پس از فتح اصفهان توسط سپاهیان تیمور، در سال ۷۸۹ ق، او و برادرانش به سمرقند کوچ کردند. مدتی به کناری بود و آنگاه به دعوت پیرمحمد (نوادۀ تیمور و فرماندار فارس)، به شیراز رفت و در سال ۸۱۲ ق بعد از کشته شدن پیرمحمد و به حکومت رسیدن برادرش میرزا اسکندر، به دستگاه حکومتی اسکندر رفت و از خاصان و نزدیکان او شد. پس از شورش اسکندر بر شاهرخ و کشته شدن اسکندر و غلبۀ شاهرخ بر او، صائن‌­الدین مدتی منزوی گشت و به خراسان رفت. وی در شهر هرات، بدرود حیات گفت.