آملی شمس الّدین محمد

​آملی‌شمس‌­الّدین محمد شمس‌الدّین محمّد بن محمود از علماء و محقّقین و پزشک بزرگ ایرانی در قرون هفتم و هشتم هجری است. وی برای تحصیل علوم مختلف محضر استادان بزرگی را در چند شهر درک نمود و سپس در زمان اولجایتو بنا به ­درخواست آن پادشاه به سلطانیه رفت و مورد احترام وی و وزیرش خواجه رشیدالدین فضل­‌الله همدانی قرار گرفت و مدرّس مدرسۀ سلطانیه شده و بعد از مرگ آن پادشاه و اختلال امور آذربایجان چندی در سیاحت بلاد گذرانید تا این که در زمان فرمانروایی شاه شیخ ابواسحق اینجو به شیراز رفت و همان­جا متوطّن شد و به تدریس و تالیف پرداخت. وی همچنین با علاّمه جمال­الدین حسن حلّی و قاضی عضدالدّوله ایجی معاصر بود و طریق مجادله و مناظره می‌پیمود. علاّمه آملی در دوران عمرش مسافرت­های زیادی نمود و از این راه دانش فراوانی کسب کرد. وی در زبان فارسی و عربی مهارت بسزایی داشت و در هر دو زبان تألیفات زیادی داشت.