محمداسماعیل نقاشباشی
نقاش، قلمدانساز و خطاط.
وی از نوابغ و استادکاران زمانه خویش بود و در ۱۲۷۵هجری قمری از دربار ناصرالدینشاه قاجار به لقب نقاشباشی مفتخر گردید. این هنرمند در تصویرسازی و شبیه سازی بسیار توان‌مند بود و تذهیب و ترصیع و حل‌کاری را به‌خوبی میدانست. او بر خوش‌نویسی و سرودن شعر نیز دستی داشت. محمداسماعیل از استادان پیشگام در ایجاد سبک قاجاری نقاشی قلمدان است؛ او بود که ساختن قلمدان با تصویرسازی از موضوع‌ها و داستان‌هایی مانند هفت گنبد و کیانی و داستانهای خسرو و شیرین و حکایت‌های عرفانی و مجالس مربوط به رهبانیت و آیین مسیح را معمول و متداول ساخت. بیش‌تر کارهای او، ارایه تصاویری از مجالس بزم است و صحنه‌های جنگ کم‌تر در آثار او دیده شده است. از آثار چشم‌گیر وی، قلمدان زیبایی است که بر روی آن تصاویری از رجال قاجاری دیده مییشود و به خط شکسته رقم «راقمه اسمعیل ۱۲۶۴» نوشته شده است. هم‌چنین جلد قرآنی که در داخل آن شمایل حضرت علی و حسنین علیهم السلام درون ترنجی نقاشی شده و رقم «۱۲۷۹ نقاشباشی اسماعیل» دارد، و نیز قاب آینه‌ای زیبا با تصاویر رجال قاجاری و حاشیه و کناره پر گل و تذهیب و رقم «محمداسماعیل نقاشباشی ۱۲۸۸» از دیگر نمونه‌های آثار شاخص وی هستند. در کتاب «احوال و آثار نقاشان» به ۲۳اثر دیگر از او اشاره شده است.