علم طب

​

حفاظت از سلامت و بازگرداندن سلامت انسان به هنگام بیماری در هر تمدن و از آن جمله در پزشکی دورة اسلامی وظیفة پزشکان بوده است. بر این اساس پزشکان دورة اسلامی و ایرانی وظیفه داشتند راهکارهایی برای حفظ سلامت انسان­ها براساس روش زندگی چون خوردن و خوابیدن؛ آب و هوا؛ حرکت و استراحت تدبیر کرده و در عین حال بکوشند داروهایی برای درمان بیماری­های انسان بیابند. با توجه به این دو وظیفة اصلی، شاخه­های متعددی در پزشکی دورة اسلامی چون داروشناسی، گیاه داروشناسی، بیماری­شناسی، تشریح، جراحی و ابزارسازی پزشکی بوجود آمد. دانش پزشکی دورة اسلامی همچون دیگر شاخه­های دانش در تمدن اسلامی مجموعه­ای از دانش پزشکی به دست آمده از پزشکی هندی، ایرانی، سریانی و یونانی بوده که مجموعة آن‌ها باعث پیدایش دانشی شد که امروزه آن را پزشکی دورة اسلامی می­نامیم.

مهمترین آثار پزشکان هندی، ایرانی، سریانی و یونانی پیش از اسلام در جریان نهضت ترجمه به زبان عربی ترجمه شده که زمینة پیدایش آثار مهم پزشکی دورة اسلامی را همچون الحاوی تألیف محمدبن زکریای رازی، قانون تألیف ابن سینا و التصریف نوشتة زهراوی فراهم کرد.