علم اسطرنومیا (ستارهشناسی)
علم اسطرنومیا
کوشش انسان‌ها برای شناخت جهان پیرامون خود درست از بالای سرشان تا اعماق آسمانها باعث پیدایش دانش ستارهشناسی در بین همه تمدنها شد. در این میان، دانش نجوم دوره اسلامی میکوشید تا افزون بر پیگیری حرکت ستارگان و سیارات در آسمان به چیستی؛ ساختار و اندازه؛ چگونگی شکلها و رفتارهای حرکتی و همچنین چرایی حرکت اجرام آسمانی پی ببرد. نکته مهم در پیدایش دانش نجوم دوران اسلامی استفاده از همه مکتبهای نجومی در دسترس و به کارگیری همه مکتبهای نجومی شناخته شده تا آن روزگار از قبیل نجوم هندی، ایرانی، سریانی و البته یونانی بود. مجموعهای بزرگ از دستاوردهای تمامی این دانشها در جریان نهضت ترجمه آثار پیش از اسلام به زبان عربی ترجمه شد و در اختیار ستارهشناسانی قرار گرفت که از شرق ایران تا غرب اسپانیا به دنبال شناخت ستارگان و تعقیب حرکتهای آنان بودند.
دانش ستارهشناسی دوران اسلامی از سویی تداوم دانش نجومی یونانیان بود و از دیگر سو دستاوردهای مهمی از جمله در زمینههای تعقیب حرکت ستارگان و به دست آوردن مختصات دقیق این حرکتها، ساخت انواع وسایل نجومی و کوشش در جهت شناساندن اندازه جهان در اختیار نوع بشر قرار داد.