جانور شناسی

​

زندگی بشر همواره با موجودات پیرامون و از جمله جانوران در پیوند بوده است. انسان از ابتدا و به تدریج آموخت که هم از نیروی آن­ها برای آسان کردن کارها بهره گیرد و هم از گوشت آن­ها به عنوان غذا و اجزای بدن آن­ها به منزله ابزار یا دارو سود برد. بر این اساس کوشش در جهت شناسایی جانوران و رده‌بندی آن­ها (عموماً بر اساس جثه ی آن­ها) و نیز توصیف اجزای مورد استفاده بدن آن­ها در زندگی روزمره انسان‌ها (مشخصاً به عنوان دارو) از جمله اهداف و علاقه­مندی­های دانشمندان دوره اسلامی در تألیف آثاری در حوزه جانورشناسی بوده است. جانورشناسی و دو دانش دیگر نزدیک به آن (کانی‌شناسی و گیاه‌شناسی) از زمره علوم طبیعی در جهان اسلام به شمار می‌آمده­اند. در آثار دانشمندان دوره اسلامی درباره جانوران، علاوه بر توصیف شکل ظاهری و کاربردشناسی اندام آنان، کوشش‌هایی برای توصیفِ روش رام‌ کردن این جانوران نیز آمده است و از این چشم­انداز آثار مختلفی در حوزه جانورشناسی با موضوع رام‌ کردن اسب­ها شامل آثاری با عنوان اسب‌نامه (فَرَس‌نامه) و آموزش انواع پرندگان شکاری (با عنوان بازنامه) و آثار متعدد دیگر از این دست به رشته تألیف درآمده است.