قیر
قیر( Asphaltum (Bitumen))- ماده‌ای سیاه متمایل به قهوه‌ای مشتمل بر مخلوط هیدروکربن‌ها و اکسیژن، سولفور و نیتروژن است. معمولا به صورت بی شکل، جامد یا مایع نیمه جامد در فرآورده‌های نفتی یافت می‌شود. این ماده از تقطیر ترکیبات سبک تر نفت و پلیمریزه شدن آن‌ها به همراه قسمتی از ته نشست‌های اکسید شده نفت به دست می‌آید. این ماده رنگی در طبیعت به وفور یافت می‌شود. در یونان و بین‌النهرین این ماده را از دوران‌های اولیه می‌شناختند. چرچ (Church) تهیه این ماده رنگی را از حرارت دادن سنگ معدن قیر در دمای متعادل بیان نموده که در این شرایط رطوبت و مواد فرّار موجود در آن خارج شده و سپس آن را به صورت پودر روغن یا ترکیبات واسطه دیگر قرار می‌دهند. رنگدانه مذکور کمی در روغن حل شده و مانند لکه درون روغن قرار گرفته و تشکیل یک لایه نیمه شفاف سیاه متمایل به قهوه‌ای می‌دهد. این رنگدانه در زیر میکروسکوپ لکه های شفاف بدون شکل ساختاری مشخص را ظاهر می‌سازند. از آنجا که قیر هیچ گاه کاملا خشک نمی‌شود در دسته رنگدانه‌های نا مناسب قرار می‌گیرد. در نقاشی های رامبراند این ماده به عنوان جلا به کار برده شده است. اگر چه این رنگدانه در مقابل اسیدها و نور مقاوم است اما تحت تاثیر تابش شدید دچار رنگ پریدگی می‌شود و به دلیل انقباض و کشش لایه‌های رنگ، نقاشی‌ها دچار تغییر شکل و لایه‌های رنگ ضخیم تر دچار ترک خوردگی و چروک می‌گردند. بنابراین چنانچه در موزه‌هایی که دارای این دسته از آثار نقاشی با قیر (نام تجاری بیتومن) باشند و دمای کنترل نشده داشته باشند، رنگ های موجود بر سطح تصاویر جابجا شده و به طور دائم دچار آسیب می‌گردند (جتتنز و استات، 1378، 7).
