میکا

​میکا (سنگ طلق)(Mica)-پیشینه استفاده از این ماده به عنوان رنگدانه به خاور دور می‌رسد، که برای رنگ‌آمیزی طرح‌ها و ایجاد جلای فلزی و نوعی درخشندگی استفاده کرده‌اند. در ایران نیز در رساله‌های متعدد، همچون گلزار صفا و رساله سیمی از محلول طلق یاد کرده‌اند که به عنوان مرکب سفید استفاده شده است. همچنین در عمدة الکتاب به این ماده برای ساخت لیقه سفید خوب اشاره شده و در مجموعة الصنایع نیز در روشی برای ساخت بتونه آورده شده است و هیچ سندی مبنی بر استفاده از آن در نقاشی در دست نیست (پورتر، 1389، 103). در علم معدن شناسی به انواع کانه‌های میکائی اطلاق می‌شود اما این عنوان برای کانه موسکویت، یا سیلیکات آبدار پتاسیم- آلومینیوم (H₂KAl₃(SiO₄)₃)، بیشتر به کار می‌رود. این کانه در طبیعت به صورت لایه‌های متورق با رَخ ( بلور شکافت) کامل، یافت می‌شود. معادن کوچک این ماده در سراسر دنیا یافت می‌شود. نام‌های دیگر این ماده عبارتند از ایزنگلاس (Isinglass) و شیشه موسکوی (Muscovy Glass). امروزه از این ماده به طور عمده به عنوان ماده عایق در صنعت برق استفاده می‌شود. از پودر میکا به عنوان ماده روانکاری و ماده کمک رنگ نیز استفاده می‌گردد (جتتنز و استات، 1378، 86).