سیلیس

​سیلیس (Silica =Quartz, Silex)- پیشینه کاربرد این ماده به زمان‌های گذشته بازمی‌گردد که از رُس نرم و کوارتز الک شده (سیلکس) به همراه روغن جلا، برای بتونه کاری چوب قبل از رنگ یا جلا زدن استفاده می‌کردند. سیلیس، دی اکسید سیلیکون است که به صورت کوارتز و بلور سخت یافت می‌شود و در کوارتزیت و شن و ریگ به صورت ناخالصی وجود دارد. گاهی این ماده به صورت توده‌ای یا به شکل دانه‌های بلور در گرافیت یافت می‌شود و جزء فراوان ترین مواد تشکیل دهنده پوسته زمین است. سیلیس انواع متنوعی دارد که تریپولی نوعی از سیلیس بی شکل یا نهان بلورین است که به عنوان پرکننده در بتونه چوب و در رنگ‌ها کاربرد دارد. شکل فسیلی سیلیس، خاک دیاتومه نام دارد. سیلیس رسوبی یا اسید سیلیسیک (SiO₂.nH₂o) که از واکنش اسید با سیلیس قلیایی به دست می‌آید پودری سفید و بی شکل است. کوارتز، یا سیلیس بلوری را با توجه به خواص ظاهری آن می‌توان شناسایی کرد. ضریب شکست نور و شکست مضاعف در سیلیس در حد متوسط است و معمولا در رنگدانه‌های معدنی و سایر مواد طبیعی به شکل ناخالصی وجود دارد (جتتنز و استات، 1378، 144).