​زرد ناپل

​زرد ناپل ( زرد آنتیموان)(Naples Yellow (Antimony Yellow))- ظاهرا آشوریان و کلدانیان در لعابهای زرد اشیای سرامیکی از ترکیب سرب و آنتیموان استفاده می‌کرده‌اند.نمونه‌هایی از این رنگدانه به شکل کلوخه در کاخ سارگون دوم در خُرس آباد یافت شده است. همچنین لوکاس آنتیموان و سرب را در ترکیب شیشه‌های مصری متعلق به سلسله نوزدهم شناسایی کرده است. درباره تاریخ استفاده از این ماده اطلاع زیادی در دست نیست اما عده‌‌ای بر این اصرار دارند که زرد ناپل همان رنگدانه موسوم به Giallorino است که چینو چنینی از آن نام برده است. بسیاری از رنگدانه‌های به کار رفته در نقاشی‌های سده 18 میلادی به ویژه نقاشی‌های متعلق به اروپای شمالی، با استفاده از این رنگدانه گزارش شده اند. بعید به نظر می‌رسد که استادان قدیم از این رنگدانه استفاده کرده باشند اما بنا بر گفته دوئرنر، روبنس از این رنگدانه در تابلوهایش استفاده کرده است. تنها با آزمایشات دقیق شیمیایی میتوان این رنگدانه را از ماسکویت تشخیص داد. فرمول شیمیایی این رنگدانه (Pb₃[SbO₄]) است که از ترکیب شیمیایی سرب با اکسیدهای آنتیموان به دست می‌آید. بسته به رنگهای آن از زردسولفور تا نارنجی- زرد تغییر می‌کند. این رنگدانه ریز و همگن است و قدرت پوشانندگی خوبی دارد. ماده بسیار پایداری است و در برابر مواد قلیایی، اسید نیتریک رقیق یا غلیظ یا اسید کلریدریک اندکی حل می‌گردد. تنها در حرارت زیاد است که این رنگدانه برای همیشه به قهوه‌ای تیره تغییر می‌کند و آسیب می‌بیند. از آنجا که این رنگدانه حاوی سرب است و سولفید هیدروژن آن را تیره می‌کند، بنابراین بهتر است از این ماده در بست روغنی استفاده شود و در بست آبرنگی به کار نرود (جتتنز و استات، 1378، 89).