​ماسکویت

​ماسکویت (لیتارژ)(Massicot/ Litharge)- این رنگدانه با داشتن ترکیبی از فلز سرب قدمتی به اندازه خود فلز سرب را داراست، زیرا در محوطه‌های باستانی مربوط به دوران پادشاهی مصر یافت شده است. لائوری این ماده را در شیئی که متعلق به 400 قبل از میلاد بوده است شناسایی کرده و دیوی (Davy) این رنگدانه را بر روی یک تکه اندود متعلق به ویرانه‌های نزدیک کوه‌های کائیوس سستیوس گزارش نموده است. د ویلد فهرستی از 39 تابلوی نقاشی هلندی و فلاندری متعلق به سده‌های 15 تا 17 میلادی ارائه می‌کند که از ماسکویت تهیه شده اند اما این احتمال وجود دارد که آنان ترکیبی از رنگدانه پایدارتر موسوم به زرد سرب- قلع ( اکسید مضاعف سرب و قلع) باشند. پلینی درباره ساخت هر دو ماده لیتارژ و ماسکویت توضیح داده است. ماسکویت و لیتارژ دو نام قدیمی هستند که برای رنگدانه زرد منو اکسید سرب به کار می‌رود، اگرچه از منابع متفاوت به دست می‌آیند. ماسکویت، منو اکسید سربی است که از گداختن سفیدآب سرب در دمای 300 درجه سانتی گراد و پس از، از دست دادن آب و دی اکسید کربن که پودر نرم و زرد حاصل از سولفور می‌باشد، حاصل می‌گردد. این رنگدانه زرد، شدت رنگی خوبی ندارد اما قدرت پوشانندگی خوبی دارد و شبیه سفیدآب سرب است. ماسکویت در حرارت زیاد ذوب می‌شود و بسته به میزان حرارت ممکن است که به قرمز سرب یا لیتارژ تبدیل شود. نور تاثیر شدیدی بر روی این ماده ندارد اما در رطوبت مجددا به سفیدآب سرب تبدیل می‌شود. لیتارژ از اکسایش مستقیم فلز سرب مذاب به دست می‌آید. به این صورت که سرب در کوره انعکاسی در فواصل زمانی مشخص هم زده شده تا سطوح تازه‌ای از سرب در معرض هوای داغ قرارگیرند و سپس اکسید شوند. رنگ لیتارژ از ماسکویت نارنجی ‌تر است و مصرف رنگدانه‌ای ندارد و بیشتر به عنوان خشکانه در رنگ‌ها و جلاها استفاده می‌شود و به عنوان یکی از مراحل میانی فرآیند ساخت قرمز سرب (سرنج) حائز اهمیت است (جتتنز و استات، 1378، 82).