زرد کبالت
زرد کبالت (Cobalt Yellow)- این رنگدانه برای اولین بار در سال 1848 به وسیله فیشر کشف شد و در سال 1861 به عنوان رنگدانه عرضه شد. البته شرکت وینزور- نیوتن مدعی است که این رنگدانه اولین بار به وسیله آنان و در آبرنگ معروفی به نام آرون پنلی رایج گردیده است. ترکیب شیمیایی این رنگدانه کمپلکس از کبالت نیتریت پتاسیم (CoK3 (NO2)6.H2O) است که از رسوب دهی یک نمک کبالت در یک محلول اسیدی به وسیله محلول متراکم نیتریت پتاسیم به دست میآید. رسوب حاصله می بایست کامل شسته شود زیرا در غیر این صورت پایدار نخواهد بود. این رنگدانه دارای قدرت پوشانندگی متوسط است و در برابر نور و هوا و در کنار سایر رنگدانه های معدنی پایدار است ولی ممکن است رنگ باختگی برخی از رنگدانه های آلی را تسریع نماید و خودش نیز قهوه ای گردد. حرارت، اسیدهای قوی و مواد قلیایی این ماده را تجزیه می کند و در آب سرد اندکی محلول است. در زیر میکروسکوپ و با بزرگنمایی بالا می توان ذرات بلوری نازک و خوشه‌ای آن را مشاهده نمود. این ذرات در نور عبوری زرد رنگ و در نور پلاریزان به صورت ایزوتوپ (همسان) دیده می‌شوند. این رنگدانه در تکنیک آبرنگ بیشتر از رنگ روغن استفاده شده است(جتتنز و استات، 1378، 39).