آذر بیگدلی
آذر بیگدلی لطفعلی بیگ شاملو (۱۱۳۴-۱۱۹۵ق) شاعر و تذکره‌نویس در اصفهان به دنیا آمد. در ایام کودکی به سبب بروز فتنۀ محمود افغان به قم مهاجرت کردند. پس از ۱۴ سال با پدر خود که به حکومت لار منصوب شده بود، به فارس رفت. پس از مرگ پدر، با عموی خود عازم حج و عتبات شد و پس از مراجعت به خراسان رفت. در آنجا به اردوی نادرشاه پیوست و همراه ایشان آذربایجان رفت. سپس در اصفهان سکنی گزید و به خدمت دیوانی مشغول شد، لیکن سرانجام از امور دیوانی کناره گرفت و به تصوف روی آورد و به سلوک پرداخت و در پایان عمر در شهر قم اقامت کرد و در همانجا درگذشت. آذر در آغاز «واله» و «نکهت» تخلص می‌کرد، ولی بعداً تخلص «آذر» را برای خود برگزید. او در شیوه شاعری از «طرز فصحای متقدمین» پیروی می‌کرد. آذر در بیشتر انواع شعر از غزل و قصیده و مثنوی و رباعی طبع‌آزمایی کرده است. وی قصایدی در مدح جانشینان نادر و کریم‌خان زند و برخی از معاصران خود دارد. مضمون غزلیاتش غالباً عرفانی و اخلاقی و عاشقانه است.