ابن مسکویه

​ابن مسکویه ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مَسکَوَیه رازی (۳۲۶-۴۲۱ ق) در شهر باستانی مشکویه شهرستان زرندیه استان مرکزی متولد شد. مدتی در دربارِ دیلمیان خدمت کرد و در اصفهان درگذشت. وی علاوه بر فلسفه، طب و کیمیا به شاعری نیز گرایش داشت، و تعدادی از شعرهای وی را ثعالبی نقل کرده است.

در همان کودکی علومِ مقدماتی را فراگرفت، و به سرعت در طبیعیات و الهیات و ریاضیات و طب عالمی سرشناس شد. از تحقیقات چنین برمی‌آید که ابن مسکویه تاریخ طبری را نزد ابو احمد علی بن کامل قاضی آموخته است. وی در آغاز زردشتی و بعد اسلام آورد و مدتی در استخدام محمدبن‌المهلبی وزیر معزالدوله بود و سپس نزد ابن العمید، وزیر رکن‌الدوله دیلمی، به سمت کلیددارِ کتاب‌خانۀ وی بود. اما پس از کشته‌شدن وی، به خدمتِ عضدالدوله رسید. او در دربارِ دیلمیان صاحب مقام و منزلت والایی بود، چنان‌که خود را از صاحب بن عباد کم‌تر نمی‌دانست. ابن مسکویه در ۴۲۱ ق درگذشت و وی را در تخت فولاد اصفهان به خاک سپردند.