محقق

​مُحَقَّق (muhaghghagh): خط محقّق؛ در عهد عبّاسیان در بغداد و سایر بلاد کسانی بودند که آنان را ورّاق می­گفتند. ایشان خطاطانی بودند که کارشان استنساخ و تصحیح کتب علمی و ادبی بود و پس از تصحیح و کتابت اثر به خط محقَّقی که از خط رَیاسی اخذ شده بود، آن را زینت داده، جلد کرده و در معرض فروش می­‌نهادند. هنگامی که ابن­‌مقله خط محقَّق را از خط کوفی استخراج و آن را تحت قاعده و ضابطه‌ی منسوب به خویش درآورد، این خط به خطی مهّم و با دقّت بسیار برای کتابت تبدیل شد. شکوه و عظمت، اندام درشت، فاصله­‌های منظّم، یکدست و ساده بودن از ویژگی­های بارز این خط است. تکامل خط محقّق به دست ابن­‌بَوّاب صورت گرفت.[۱]

۱- حسینی، سیّدمحمّدمجتبی؛ امینی، بهروز (۱۳۹۰)، «درآمدی بر هنر اسلامی ـ ایرانی: خوشنویسی» با نگاه به آثار مؤسسۀ کتابخانه و موزۀ ملّی ملک، تهران: پیکره، ص۲۱.