​مرکب چینی (مرکب هندی)

​مرکب چینی (مرکب هندی) Chinese Ink- ماده مورد علاقه برای نقاشی و خوشنویسی در مشرق زمین طی قرن‌های متمادی بوده است. این ماده دوده چراغ است که از سوخت ناقص چوب کاج یا نفت در محفظه‌ های سفالین به دست می‌آید. برن (Bearn) تهیه این رنگدانه را از دوده شکل گرفته در مخلوط با سریشم ماهی دانسته که با مشک یا کافور معطر می‌شده است. هنگام استفاده چسبندگی آن به کمک آب بر روی یک سطح سنگی بر طرف می‌شود (جتتنز و استات، 1378، 30). این مرکب از حدود 2500 ق.م برای نوشتن به کار می‌رفته است که در مشرق زمین از دوده حاصل از سوختن ناقص صنوبر با روغن تهیه می‌شده و بهترین و مناسب ترین ماده برای نوشتن بوده است. از آنجا که دوده ( کربن) در مقابل نور ثابت و در مقابل عوامل شیمیایی مقاوم است، بنابراین در ترکیب این نوع مرکب نوشتار و علائم دائمی بر روی سطوح باقی می‌مانند، زیرا صمغ و روغن یا سریش موجود در این مرکب در ماده کاغذ یا سایر سطوح نفوذ می‌کند و کربن جذب نشده بر روی بافت سطوح باقی می‌ماند. این مرکب تا قرن 19 میلادی در مغرب زمین استفاده شده و هنوز هم خوشنویسان آن را بر سایر مرکب‌ها ترجیح می‌دهند (نیکنام، 1371، 26 ). خواص این مرکب به عواملی همچون؛ نرمی دوده، موادی که در ترکیب مرکب اضافه می‌شوند و جنس ماده‌ای که بر روی آن می‌نویسند بستگی دارد (لیه ناردی و وان دم، 1379، 64)