لاک کوچین

​لاک کوچین (Cochineal Carmine)- پیشینه استفاده از این رنگینه به دوران آزتک‌ها و مایاها می‌رسد و بومی دنیای جدید است. آزتک‌ها و مایاها از این ماده رنگی به عنوان رنگینه در پارچه‌ها و به عنوان رنگدانه در نقاشی استفاده می‌کردند. جدیدترین گزارشات مبنی بر استفاده از آن به عنوان رنگینه در پارچه‌های مردم تمدن "پاراکوس پرو" متعلق به 700 سال بعد از میلاد مسیح بیان شده است. در اروپا اندکی بعد از کشف آمریکا و پیروزی مکزیک در سال 1523 آغاز شد و اولین بار توسط متیولی در سال 1549 گزارش شد. بنابراین از قرن 16 میلادی در اروپا آغاز و اروپاییان آن را همانند بومی شان سوسک کرمس، می‌شناسند. بهترین نوع این ماده رنگی به ناکارات کارمین معروف است و به عنوان رنگدانه و رنگینه تا امروزه مورد استفاده می‌باشد. کوچین، ماده رنگی طبیعی آلی است که از بدن خشک شده حشره ماده "Coccus Cacti" ساخته می‌شود. سوسک‌های ماده 2 تا 4 بار در سال جمع آوری می‌شوند و در آب داغ می‌میرند. قدرت ماده رنگی به مقدار غوطه وری، کیفیت رنگدانه به کار رفته و مراحل افزودن ماده شیمیایی واسطه وابسته است. نام‌های دیگر این رنگدانه لاک کارمین یا لاک کریسمون به فرمول شیمیایی C₂₂H₂₀O₁₃ می‌باشد. ماده رنگی عصاره کوچینیل، اسید کارمونیک است که برای ساخت کارمین ثابت به کار می‌رود و محلول قرمز اسکارلت در آب و الکل و محلول بنفش را در هیدروکسید سدیم می‌دهد. این ماده رنگی در آب و الکل قابل حل است و در معرض اسید فام نارنجی و در معرض قلیاها به فام بنفش متمایل می‌گردد. لاک کوچین در نور پایدار نیست و به سمت قهوه‌ای متمایل می‌شود و سپس به سرعت در نور شدید رنگ پریده می‌گردد به ویژه هنگامی که به عنوان ماده رنکی در آب رنگ به کار رفته باشد. اما این رنگینه در روغن دارای ثبات خوب است. لاک کارمین، هنگامی که عصاره داغ مایع کوچین با آهن آزاد زاج سفید رسوب دهی می‌کند، حاصل می‌گردد (McBride, 2002).

تصاویر میکروسکوپی از ذرات لاک کوچین با بزرگنمایی 500 برابر- سمت راست میکروسکوپ نوری و سمت چپ در زیر میکروسکوپ پلاریزان(McBride, 2002)