رشیدا

​عبدالرشید دیلمی

از خوشنویسان مشهور قرن یازدهم هجری قمری است وی خواهرزاده میرعماد است که در ایران بنام عبدالرشید و رشیدا و در هندوستان بنام آقارشید و آقا خوانده می‌شده است. عبدالرشید بعد از قتل دایی خود میرعماد جلای وطن کرد و به هندوستان رفت و به دربار شاه جهان (1037 ـ 1069) راه یافت و مقام و مرتبه ای والا کسب کرد و در نهایت جزء ملازمان خاصه گردید وی پس از مرگ شاه جهان در دوره اورنگ زیب نیــــــــز می‌زیسته و زندگی مرفهی داشته و دارای عمارات عالی و سرا و رباط و غیره بوده است. رشیدا از جمله هنرمندانی است که به حسن اخلاق آراسته و از مراتب دانش و ادب نیز بهره مند بوده است. وی بر سبک و سیاق میر مشاقی می‌کرده و به قول میرزای سنگلاخ «در قلم دو دانگ مشقی از شاگردان میر کسی به خوبــــی او ننوشته است» تاریخ وفاتش مورد اختلاف است ولی آنچه درست به نظر می‌آید شعری است که «سعیدای اشرف» از شاگردان وی که در شاعری نیز از شاگردان صائب بوده در رسای رشیدا سروده است که نشان می‌دهد عبدالرشید و صائب در یک سال یعنی 1081 ق درگذشته اند و هفت قلمی نیز تاریخ مرگ او را همین سال ذکــــر کرده است.

چند بیتی از شعر «سعیدای اشرف»

کرده بود ایزد عنایت خوشنویس و شاعری                کز جود هر دو کردی افتخار ایام مـــــــا

بود اسم و رسم آن عبدالرشید دیلمـــــــــی                 بود نام این علی بیک و تخلص صایبـــــــــــا

آن پسر همشیره سیدعماد خوشنویـــــــس                  این برادرزاده شمس الحق شیریـــــــــن ادا

اتفاقاً هر دو در یک سال با هم متفـــــــــــــق             رخت بربستند از اینجا جانب دارالبقـــــــــاء

گفتم از ارشاد پیر عقل در تاریـــــــــــخ آن              «بود با هم مردن آقارشید و صایبــــــــــــــا»1081ق

(احوال و آثار خوشنویسان / دکتر بیانی)