یادی از «شاعر زبان»؛ با نشانی پررنگ در کتابخانه و موزه ملی ملک
«الهی» شاعرِ زبان است. از این جنبه، شاعری او پهلویی در نحله «حجم» دارد. باوری که زبان را ظرف «وجود» می‌انگارد. زبان ظرف وجود و شعر، حادث‌های در زبان. موضوع شعر، بیرون از زبان نیست، که آفرینندگی نیز با زبان آغاز شد و شاعر، کوچنده‌ای از ساحت برونی زبان، به خلوص و ساحت درونی آن. که این، خود آغاز «ادبیات» است و شعر، کوششی‌ست برای گسترش مرزهای ناپیدای فردای زبان. امری که هم در سروده‌های «الهی» تجلی دارد و هم در ترجمه‌های او به فارسی. که تنها برگردانی به زبان فارسی نیست، که اثری است و متنی گذشته از صافی «هستن» شاعر ـ مترجم و، «درونی»ست جاری، بر سپیدی کاغذ. یادآوری نام‌هایی که الهی از آنان ترجمه کرده است مرزهای «فهم» او از زبان را بر ما گشاده می‌سازد. فهمی که پهلویی در ادب جهانی دارد و پهلویی در متون عرفانی زبان فارسی. این، در زبان شعرش نیز متجلی است، معرفت به «ساحت زبان» که بستر کوچ شاعر به گستره «بی‌نامی»ست. چون «الهی» که بی‌نام در زمینی خفت که تکرارش می‌کند. زیر سنگی بی‌نام. دستاورد سفر او در ژرفای ساحت زبان، گنجینه‌ای‌ست، نشسته اینک در کتابخانه ملی «ملک».
یادی از «شاعر زبان»؛ با نشانی پررنگ در کتابخانه و موزه ملی ملک
بیژن الهی (۱۳۸۹ ـ ۱۳۲۴)
هم‌زمان با ۱۶ تیر، زادروز شاعر
علیرضا دولتشاهی
«الهی» شاعرِ زبان است. از این جنبه، شاعری او پهلویی در نحله «حجم» دارد. باوری که زبان را ظرف «وجود» می‌انگارد. زبان ظرف وجود و شعر، حادث‌های در زبان. موضوع شعر، بیرون از زبان نیست، که آفرینندگی نیز با زبان آغاز شد و شاعر، کوچنده‌ای از ساحت برونی زبان، به خلوص و ساحت درونی آن. که این، خود آغاز «ادبیات» است و شعر، کوششی‌ست برای گسترش مرزهای ناپیدای فردای زبان. امری که هم در سروده‌های «الهی» تجلی دارد و هم در ترجمه‌های او به فارسی. که تنها برگردانی به زبان فارسی نیست، که اثری است و متنی گذشته از صافی «هستن» شاعر ـ مترجم و، «درونی»ست جاری، بر سپیدی کاغذ. یادآوری نام‌هایی که الهی از آنان ترجمه کرده است مرزهای «فهم» او از زبان را بر ما گشاده می‌سازد. فهمی که پهلویی در ادب جهانی دارد و پهلویی در متون عرفانی زبان فارسی. این، در زبان شعرش نیز متجلی است، معرفت به «ساحت زبان» که بستر کوچ شاعر به گستره «بی‌نامی»ست. چون «الهی» که بی‌نام در زمینی خفت که تکرارش می‌کند. زیر سنگی بی‌نام. دستاورد سفر او در ژرفای ساحت زبان، گنجینه‌ای‌ست، نشسته اینک در کتابخانه ملی «ملک».
بیژن الهی شاعر، نقاش و مترجم ایرانی؛ از بنیان‌گذاران نحله ادبی « شعر دیگر» در ادبیات معاصر ایران. هفت سال پس از درگذشت الهی، «داریوش کیارس» شاعر و منتقد ادبی کتاب‌های او را در سال ۱۳۹۶ خورشیدی به کتابخانه و موزه ملی ملک اهدا کرد. این مجموعه بیش از هفت هزار و پانصد جلد کتاب چاپ سنگی و سربی و چاپی به زبان‌های فارسی، عربی و زبان‌های اروپایی را دربرمی‌گیرد.