ماندگاری و جاودانگی واقعه غدیر خم در تاریخ نشان‌دهنده اهمیت و جایگاه والای این رخداد تاریخی و مذهبی در تاریخ اسلام و ایران است. این ماندگاری وام‌دار کوشش‌های بزرگان فرهنگ‌دوست همچون حاج حسین آقا ملک و عالمان دینی مانند علامه امینی و علامه طباطبایی بوده است.
مدیرعامل موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک در حکمی «مسوول دفتر وقف، نذر و اهدا»ی کتابخانه و موزه ملی ملک را منصوب کرد.
آیین گرامی‌داشت عید سعید غدیر به همراه مراسم یادبود سال‌روز درگذشت حاج حسین آقا ملک بنیان‌گذار و واقف کتابخانه و موزه ملی ملک در خانه تاریخی ملک در بازار بین‌الحرمین تهران برپا می‌شود.
ایران از گذشته‌های دور تا امروز، مال‌داران و ثروتمندانی فراوان به خود دیده است که همه نیک نمی‌اندیشیده‌اند. نیز نیک‌اندیشانی بسیار داشته است که مال به فراوانی نداشته‌اند. از میان آنان، ستارگانی درخشیده‌اند که هر دو دارایی، «مال» و «نیک‌اندیشی» را با هم یکجا آورده‌اند. حاج حسین آقا ملک، بنیان‌گذار و واقف کتابخانه و موزه ملی ملک، همچنین اهداکننده و واقف چند میلیون متر مربع زمین در خراسان برای بهره‌گیری مردم و نیز بسیاری کارهای عام‌المنفعه دیگر، راه و رسم دل‌کندن و زیستن به نیکوکاری، دارایی و توانایی برای یاری به دیگران را به ما آموخت. او زمین وقف و هبه کرد، باغ‌های شخصی خویش را برای بهره‌گیری مردم اهدا کرد، به تجدید بنای شیرخوارگاه کمک رساند، شهریه و مستمری سالانه به مستمندان آبرومند و کارمندان از کارافتاده کهن‌سال اختصاص داد، کفالت نوباوگان را برعهده گرفت، دبستان و دبیرستان، بیمارستان، مسجد و حمام ساخت و قنات و چاه وقف کرد تا مردمان سرزمین‌اش از ثروتی که پدر برایش به یادگار گذارده بود، بهره بگیرند. روایت امروز، داستان دهش‌ها و نیکویی‌های فرهنگی یک «انسان عادی» است که هر چه داشت برای مردمان سرزمین‌اش بخشید.
کتابخانه و موزه ملی ملک، طرح «مهر علوی، دانش رضوی» را برای شناسایی، ارتباط فرهنگی و اهدای کتاب و منابع اطلاعاتی به کتابخانه‌ها و نهادهای فرهنگی در مناطق کم‌برخوردارتر کشور، هم‌زمان با دهه امامت و ولایت برگزار می‌کند.
نثر اللئالی، دومین رساله کوتاه و مختصر است که به جمع‌آوری روایات منقول از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام اختصاص یافته است. این رساله به ترتیب حروف الفبا و از طریق اول جملات تنظیم شده است. رساله نثراللئالی که اساس آن به زبان عربی است، دارای ۲۵۸ جمله قصار است که در ۲۹ باب جمع‌آوری شده‌اند و ترجمه‌هایی گوناگون بر آن نگاشته شده است. پژوهشگران در انتساب این اثر نظرهایی گوناگون بیان داشته‌اند، اما اغلب بر نگارش آن توسط یکی از دو دانشمند بزرگ جهان اسلام، یعنی «فضل بن حسن بن فضل طبرسی» و یا «علی بن فضل‌اللّه بن علی راوندی» اشتراک نظر دارند.