ابن خلکان
ابن خلکان ابوالعباس شمس‌الدین احمد بن شهاب‌الدین محمد بن خلکان (۶۰۸-۶۸۱ ق)، از تبار خاندان برمکیان و از دانشمندان سدۀ هفتم و زاده شهر اربیل بوده است. ابن خلکان در سال ۶۲۶ ق از زادگاهش به حلب رفت مدتی در دمشق اقامت کرد و بعد به عنوان نایب قاضی‌القضات مصر روانه آن دیار شد. پس از چندی به دستور الظاهر بیبرس در سال ۶۵۹ ق به سمت قاضی‌القضات دمشق گمارده شد و نیز تدریس در هفت مدرسه معروف آن را نیز به عهده داشت. از ابن خلکان اثری نفیس و گرانقدر به یادگار مانده است با عنوان وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان. این کتاب شرح حال ۸۴۶ نفر از امیران و وزیران و دانشمندان و عارفان ایرانی و اسلامی است که بر اساس حروف معجم تنظیم شده است. این کتاب از سودمندترین و بزرگترین کتاب‌های شناخت چهره‌های ماندگار است. ابن خلکان در این کتاب سرگذشت سه گروه از بزرگان یعنی صحابه، تابعین (به استثناء چند نفر) و خلفا را ذکر نکرده است و علت این امر را زیاد بودن اطلاعات در مورد ایشان بیان کرده است.