ابن عربی
ابن عربی محمد بن علی بن محمد بن احمد بن عبدالله بن حاتم طائی (۵۶۰-۶۳۸ق) معروف به محیی‌الدین ابن عربی و شیخ اکبر عارف مسلمان عرب اندلسی است. پدرش علی بن محمد از عالمان فقه و حدیث و تصوف بود و جدش نیز یکی از قضات اندلسی بود. ورود رسمی ابن عربی به تصوف در سنّ ۲۱ سالگی روی‌داد، ولی او به‌زودی و در زمانی اندک بلندآوازه گردید، و مشایخ زمانش به دیدار او شتاب نمودند. محیی‌الدّین آثاری گران‌سنگ و پرارزش در شاخه‌های مختلف حکمت و علم پدیدآورد، تصوف را به نوعی فلسفه تبدیل‌کرد، و در نوشته‌هایش عقاید و باورهای بسیاری از مکاتب را تبیین و تفسیرنمود. مهمترین کتاب وی «فصوص الحکم» است. این کتاب بر مبنای خواب مبشرین است. او می‌گوید من در دمشق بودم. ابن عربی در دمشق در سن ۷۸ سالگی درگذشت.