ابو سعید ابی الخیر
ابوسعید ابیالخیر ابوسعید فضل‌الله بن ابیالخیر احمد (۳۵۷-۴۴۰ق) مشهور به ابوسعید ابیالخیر، عارف و شاعر نامدار ایرانی تبار قرن چهارم و پنجم است. او سال‌ها در مرو و سرخس فقه و حدیث آموخت تا در یک حادثه مهم در زندگیش درس را رها کرده و به جمع صوفیان پیوست و به وادی عرفان روی آورد. شیخ ابوسعید پس از اخذ طریقه تصوف در نزد شیخ ابوالفضل سرخسی و ابوالعباس آملی به دیار اصلی خود (میهنه) بازگشت و هفت سال به ریاضت پرداخت و در سن ۴۰ سالگی به نیشابور رفت. در این سفرها بزرگان علمی و شرعی نیشابور با او به مخالفت برخاستند، اما چندی نگذشت که مخالفت به موافقت بدل شد و مخالفان وی تسلیم شدند. او تمام عمر خویش را در تربیت مریدانش سپری کرد. نوه شیخ ابوسعید ابیالخیر، محمد منور، در سال ۵۹۹ کتابی به نام اسرار التوحید درباره زندگی و احوالات شیخ نوشته‌است. ابوسعید عاقبت در میهنه در سال ۴۴۰ ق درگذشت.