اسفرنگی سیف الدین

​اسفرنگی، سیف­‌الدین مولانا سیف الدین الاعرج (ف: ۶۷۲ق) از اهل اسفرنگ ماوراءالنهر بود و بهمین سبب او را سیف اسفرنگی یا سیف اسفرنگ گویند. دربارۀ او نوشته اند که در خطۀ خوارزم نشو و نما یافته و به انواع علوم آراسته بود. از مجموع سخنان تذکره نویسان چنین مستفاد می‌شودکه سیف اسفرنگ شاعر دورۀ خوارزمشاهی از عهد ایل ارسلان تا عهد سلطان محمد خوارزمشاه بود و حتی چنانکه گفته اند چون در ۶۷۲ ق در هشتادوپنجسالگی فوت کرده ، پس قسمت اعظم دورۀ مغول را بزعم ایشان درک کرده است . وی معاصر شمس خاله و ضیاءالدین خجندی و مجیرالدین بیلقانی بوده. از ممدوحان او از همه قدیمتر سلطان سنجر سلجوقی (۵۱۱- ۵۵۲ ق) و دیگر از ممدوحان خسرو ملک غزنوی و تاج الدین محمودخان است. سیف اسفرنگ سلاطین خوارزمشاهی را هم مدح گفت.