امیر خسرو دهلوی

​امیرخسرو دهلوی حکیم ابوالحسن یمین‌الدین بن سیف‌الدین محمود (۶۵۱-۷۲۵ق) معروف به امیرخسرو دهلوی، شاعر پارسی‌گوی هندوستان بود. وی به زبان‌های فارسی، عربی، ترکی و سانسکریت چیرگی داشت و به سعدی هند معروف بود. وی دوران کودکی و نوجوانی را با فراگرفتن زبان و ادب فارسی در دهلی گذراند و پس از چندی در محضر شیخ نظام‌الدین محمد بن احمد دهلوی معروف به نظام الدین اولیاء، شاگردی کرد. امیرخسرو برای پیر و مراد خود احترام فراوان قایل بود و شیخ نیز خسرو را گرامی می‌داشت. امیر نیز مانند استاد خود پیرو سلسلۀ عرفان چشتیه بود و مدت کوتاهی پس از درگذشتِ نظام‌الدین اولیاء، امیر خسرو نیز در سال ۷۲۵ ق درگذشت و نزدیک آرامگاه شیخ به خاک سپرده شد. او موسیقی هندی و ایرانی را به‌خوبی می‌شناخت. شعرش لحن و لطافتی خاص دارد و چون ترک‌نژاد و هندی‌زاد بود کلمات ترکی و هندی نیز در شعر او دیده می‌شود و می‌توان سبک وی را طلیعۀ سبک هندی به شمار آورد.