«که من شهر علمم علیّام در است»
در باب مقدمۀ شاهنامه، پژوهشهای بسیاری نوشته شده که شاید مهمترین آنها، مقالۀ شاهکار روانشاد دکتر زریاب خویی، استاد مسلم ایرانشناسی و اسلامشناسی است (1370: 14-23). در بررسی ابیات این بخش، از میان تصحیحات شاهنامه، دو پژوهش دکتر جلال خالقی مطلق (فردوسی، 1366: 9- 11، بیت 90-107، خالقی مطلق، 1391[1389]: 17-21) و استاد فریدون جنیدی (1387: 24-21 بیت 88-115 و زیرنویسهای این ابیات)، دارای نکات مهمی است. در این موضوع، دیگر پژوهندگان نیز از جمله استاد روانشاد دکتر مهدوی دامغانی (1372: 20-53)، مطالب سودمندی نوشتهاند. در پژوهشهای یادشده و سایر نوشتهها، ابیات ستایش پیامبر (ص) و اصحاب ایشان و حضرت امام علی (ع) در شاهنامه فردوسی از منظر نسخهشناختی، فقهاللغوی، کلامی و موارد دیگر، مورد بررسی قرار گرفته است. در این گفتار کوتاه، تنها به بررسی 4 نسخۀ خطی شاهنامه در کتابخانۀ ملک (نسخههای 5055، 5986، 6382، 6031) پرداخته شده است.