انجام
اَنجام (explicit) عبارتی که توسّط مؤلّف در پایان متن نگاشته شده و نشانگر اتمام متن در آن جایگاه است و در تمام نسخه‌های استنساخی وجود دارد. گاهی نیز نویسندگان، اطلاعاتی چون نام خود، تاریخ اتمام نگارش و جایگاه آن را در انجام ثبت می‌کردند. گرچه جایگاه اصلی ثبت اطلاعات متن‌شناسی، در خطبه (پیشگفتار) کتاب بوده، ولی در میان گروههای خاصّی از نویسندگان ـ مانند ناقلان حدیث ـ این آگاهی‌ها را در انجام ذکر می‌کردند و بیشتر نمونه‌های موجود مربوط به نویسندگان شیعی است. نویسندگان در جایگاه اتمام متن با عباراتی چون «و هذا حین نختم کتابنا هذا»، «هذا آخر ما قصدنا لایضاحه»، «و هذا ما اردنا بیانه»، «هذا آخر ما اوردته فی هذه الرساله» و... نشان می‌دادند که متن مذکور در آنجا به پایان رسیده است.[۱]
۱- صفری آق‌قلعه، علی (۱۳۹۰)، «نسخه‌شناخت»، تهران: میراث مکتوب، ص۷۶.
