ابن ابی الحدید

​ابن‌ابی­‌الحدید: فخرالدین ابوحامد عبدالحمید بن ابوالحدید (۵۸۶-۶۵۶ ق) ادیب، متکلم، مورخ، شاعر و فقیه شافعی و اصولی معتزلی در مداین به‌دنیا آمد. پدرش قاضی بود. در شهر زادگاهش بزرگ شد و علم کلام و اصول را فراگرفت. در جوانی به بغداد رفت و در آن شهر به کسب علم و دانش پرداخت. از ابوالبقاء عکبری و ابوالخیر مصدق بن شبیب واسطی ادب آموخت و به مناسبت نزدیکی عقیدتی با ابن علقمی وزیر ادیب و دانشمند مستعصم آخرین خلیفه عباسی در شمار کاتبان دیوان دارالخلافه درآمد. در سال ۶۴۲ ق در حملۀ مغولان به بغداد اسیر شد ولی به واسطۀ وساطت بعضی از بزرگان این شهر از جمله خواجه نصیرالدین طوسی آزاد شد. وی در حمله هلاکوخان به بغداد در ۶۵۵ ق محکوم به قتل شد ولی با وساطت بزرگان نجات یافت، اما سال ۶۵۶ ق او در سن ۷۰ سالگی در بغداد از دنیا رفت.