ابن فهد حلّی
ابن فهد حلّی ابوالعباس جمال‌الدین احمد بن شمس‌الدین محمد بن فهد حلی اسدی (۷۵۷-۸۴۱ق) مشهور به ابن فهد حلی فقیه و محدث شیعی که در اخلاق، مقامات معنوی و سلوک عرفانی از بزرگان شیعه می‌باشد. پس از فراگیری خواندن و نوشتن به حوزه علمیه حله رفته و تحصیل علوم اسلامی را شروع کرد. در سال ۸۴۰ ق از طرف حکمران بغداد، اسپند میرزا برای مناظره با علمای اهل سنت به بغداد دعوت شد. مجلس مناظره بر پاشد و ابن فهد و عالمان شیعی در یک طرف و بزرگان اهل سنت در طرف دیگر به بحث نشستند. این مناظره‌ها پس از جدالی حسّاس در حضور سلطان پایان رفت و ابن فهد حلی توانست در اثبات حقانیت تشیع حکمران بغداد را اقناع کند. بدین ترتیب اسپند میرزا حاکم بغداد مذهب شیعه را اختیار کرده، سکه به نام دوازده امام (ع) زد و مذهب شیعه را مذهب رسمی حوزه حکمرانی‌اش قرار دادوی در سال ۸۴۱ ق درگذشت و در باغ نقیب علویین کربلا به خاک سپرده شد.