انجامه

​اَنجامه (colophon) ترقیمه؛ دستینه؛ عبارتی که توسّط کاتب نسخه و پس از انجام نگاشته می‌­شده و آگاهی­‌هایی چون نام کاتب، تاریخ و جایگاه کتابت، نام سفارش‌­دهنده و مواردی از این دست را در آن ثبت می­‌کردند. انجامه را می­‌توان شناسنامه‌ی نسخه دانست، چرا که مشخّصات اصلی و اساسی نسخه در آن ذکر می‌­شد. از مهم‌­ترین ویژگی­‌های انجامه، تمایز آن با متن نسخه بود. از جمله‌ی این ویژگی­‌ها نوع خطی بود که انجامه با آن نوشته می­‌شد (مانند رقاع یا دیوانی) و یا تفاوت ابعاد سطرهای انجامه با سطرهای متن نسخه که آن را معمولاً به شکل مثلّث یا مستطیل درمی­‌آوردند که به آن «بدنه‌ی انجامه» می­‌گویند.[۱]

۱- صفری آق‌­قلعه، علی (۱۳۹۰)، «نسخه­‌شناخت»، تهران: میراث مکتوب، ص۸۳.